Aktualności

Pierwsze rozgrywki ligowe w Szczecinie zostały rozegrane w sezonie 1903/04, a ich organizatorem był Stettiner Fußball-Vereinigung (Szczeciński Związek Piłki Nożnej). Prawdopodobnie pierwszy mecz rozegrano na początku 1904 roku, ale nawet przybliżona data nie jest znana). Wzięło w nich udział 5 zespołów, które grały między sobą jedynie jeden mecz, a pierwszym mistrzem Szczecina został Stettiner FC Titania, który zdystansował konkurencję zdobywając w trzech meczach komplet punktów z bilansem bramek 28:0 (Titania rozegrała 3 mecze, a nie 4, ponieważ nie zagrała meczu ze swoimi rezerwami, które również grały w tej lidze). Zwycięzca szczecińskiej ligi nie brał jednak udziału w finałach krajowych, które rozgrywano systemem pucharowym.

Titania wygrała również w kolejnych pięciu sezonach. Nie przeszkodziły jej nawet zmiany organizacyjne. Od sezonu 1905/06 organizacją rozgrywek zajął się Verband Pommerscher Ballspiel-Vereine (Pomorski Związek Piłki Nożnej), a od sezonu 1907/08, dzięki przyłączeniu VPBV do Verband Berliner Ballspielvereine (Berliński Związek Piłki Nożnej) szczecińska liga traktowana była jako Ortsgruppe Stettin (grupa lokalna Szczecin).

Dzięki temu zwycięzca szczecińskiej grupy grał baraż ze zwycięzcą berlińskiej drugiej ligi o awans do berlińskiej pierwszej ligi. Z kolei zwycięzca berlińskiej pierwszej ligi grał w krajowym finale o mistrzostwo Niemiec. Teoretycznie była to szansa, aby szczecińskie kluby mogły zaprezentować się szerszej publiczności. Rzeczywistość dla szczecińskich drużyn okazała się jednak inna. Żadnej szczecińskiej drużynie nie udało się wygrać barażu o awans do pierwszej ligi berlińskiej. Dodatkowo po sezonie 1910/11 nastąpiła reorganizacja rozgrywek w Berlinie i Brandenburgii. Trzy tamtejsze związki połączyły się w Verband Brandenburgischer Ballspielvereine (Brandenburski Związek Piłki Nożnej), a w rozgrywkach prowadzonych przez niego zabrakło miejsca dla szczecińskich drużyn. Do sezonu 1912/13 pozostały im jedynie rozgrywki w szczecińskim gronie. Duża zmiana nadeszła wraz z sezonem 1913/14.

16 marca 1913 roku VPBV przyłączył się do Baltische Rasen- und Wintersport-Verband (Bałtyckie Stowarzyszenie Sportów Trawiastych i Zimowych). Zwycięzca rozgrywek prowadzonych przez BRWV awansował do krajowego finału o mistrzostwo Niemiec, a poziom sportowy był niższy, niż w Berlinie, co stwarzało większe szanse dla szczecińskich drużyn. Sam system wyłaniania zwycięzcy był dość zawiły, rozgrywki prowadzone były w trzech okręgach: Prusy Wschodnie, Prusy Zachodnie i Pomorze. Zwycięzcy okręgów grali ze sobą w trzyzespołowej lidze, każdy z każdym jeden mecz. W każdym z okręgów drużyny były podzielone na grupy regionalne, w których grano systemem ligowym, a następnie najlepsze zespoły z tych grup grały systemem pucharowym o wygraną w okręgu. Okręg Prusy Wschodnie był podzielony na pięć grup: Królewiec (obecnie Kaliningrad), Sowieck-Kłajpeda, Czerniachowsk-Gusiew, Kętrzyn-Ełk, Olsztyn-Ostróda. Okręg Prusy Zachodnie składał się z czterech grup: Gdańsk, Elbląg, Grudziądz-Kwidzyn, Chojnice. Okręg Pomorze był podzielony na cztery grupy: Słupsk, Koszalin, Bydgoszcz-Piła i Szczecin. W pierwszym sezonie po dołączeniu do BRWV (1913/14) mistrzem Szczecina została Titania Stettin, kończąc rozgrywki z czterema wygranymi i jednym remisem w pięciu meczach i bilansem bramek 34:7 (grano każdy z każdym jeden mecz). W finale okręgu Pomorze szczecińska Titania okazała się lepsza od drużyny SV Germania 1903 Stolp, wygrywając na wyjeździe aż 4:0. W finale pomiędzy trzema zwycięzcami okręgów Titania zajęła drugie miejsce za SpVgg Prussia Samland 1904 Königsberg (Królewiec), a przed BuEV 1903 Danzig (Gdańsk).

Na kolejną szansę trzeba było czekać kilka lat. Wybuch I Wojny Światowej uniemożliwił ukończenie rozgrywek w sezonie 1914/15. Sezon później, mimo trwającej wojny, rozgrywki w Szczecinie rozpoczęto, ale ponownie ich nie ukończono. W sezonie 1916/17 rozgrywki w Szczecinie udało się ukończyć, a mistrzem Szczecina ponownie została Titania, wygrywając we wszystkich meczach. Ale końcowa tabela wygląda nietypowo nie tylko z tego powodu.

Drużyna ze Stargardu brała udział tylko przez pół sezonu, więc rozegrała mniej meczów, niż pozostali, ale została sklasyfikowana w tabeli na podstawie zdobytych punktów. Poza tym jeden z meczów został zweryfikowany jako porażka obu klubów. Stąd suma wygranych i suma porażek.

Swój prymat Titania potwierdziła również w dwóch następnych sezonach, jednak ze względu na wojnę, nie mogła sprawdzić się z zespołami z innych okręgów, a tym bardziej z zespołami spoza BRWV.

Powrót do systemu rozgrywek sprzed I Wojny Światowej nastąpił w sezonie 1919/20. Nazwy okręgów pozostały te same, jednak same okręgi zostały zmniejszone z powodu postanowień traktatu wersalskiego. W okręgu Prusy Wschodnie nie było Kłajpedy, która została odłączona od Niemiec. Z okręgu Prusy Zachodnie Grudziądz i Chojnice znalazły się na terytorium Polski, podobnie Bydgoszcz z okręgu Pomorze. Gdańskie kluby, które znalazły się na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, dalej uczestniczyły w niemieckich rozgrywkach piłkarskich.

W Prusach Wschodnich w swoich grupach wygrali: SpVgg Prussia Samland 1904 Königsberg (Królewiec) z grupy Królewiec, SC Lituania 1907 Tilsit (Sowieck) z grupy Północ, FC Masovia Lyck (Ełk) w grupy Wschód i Osteroder SC 1908 (Ostróda) z grupy Południe. Zespół z Królewca zdecydowanie wygrał w finale okręgu, pokonując Lituanię 12:1 w półfinale i Masovię 8:0 w finale.

W Prusach Zachodnich rozgrywki odbyły się tylko w dwóch grupach. VfL 1900 Danzig wygrał w grupie gdańskiej, a SV Victoria Elbing w grupie elbląskiej. W finale okręgu gdański zespół wygrał 5:2.

Grupę Pomorze podzielono na sześć mniejszych grup: w grupie Słupsk/Lębork wygrała SV Victoria 1909 Stolp (Słupsk), w grupie Kołobrzeg/Koszalin wygrał SV Preußen Köslin (Koszalin), w grupie Goleniów/Pyrzyce zwycięzcą został zespół SC Blücher 1911 Gollnow, a w grupie Uckermark – SV Vorwärts Löcknitz. W grupie Piła nie wyłoniono zwycięzcy. Grupę szczecińską wygrały tradycyjnie „Löwen von Zabelsdorf” („Lwy z Niebuszewa”), czyli zespół Titanii

Zespół ze Stargardu po pierwszej połowie rozgrywek został przesunięty do grupy Goleniów/Pyrzyce. Dorobek punktowy z jego meczów został zachowany, zmieniono jednak bramkowe wyniki tych spotkań. Nie znalazłem decyzji związku, ale mogły to być: zmiana wyników meczów na 3:0 dla przeciwników Viktorii lub odjęcie z bilansów bramkowych wszystkich bramek zdobytych przez Viktorię.

W fazie pucharowej o zwycięstwo w okręgu Pomorze wystąpili zwycięzcy grup oraz druga drużyna z grupy szczecińskiej. W pierwszej rundzie drużyna z Goleniowa okazała się lepsza od zespołu z Löcknitz wygrywając 3:0, a słupska Viktoria pokonała ekipę z Koszalina aż 6:0. W półfinale Titania rozgromiła zespół słupski 9:0, a Stettiner SC awansował po wygranej walkowerem z drużyną z Goleniowa. W finale Stettiner FC Titania 1902 pokonałą Stettiner SC 3:2.

Finał BRWV był dla szczecińskiego zespołu udany: wygrane 2:1 z SpVgg Prussia Samland 1904 Königsberg i 2:0 (niektóre źródła podają 1:0) z VfL 1900 Danzig dały Titanii zwycięstwo i awans do krajowych rozgrywek o mistrzostwo Niemiec.

Oprócz Titanii o mistrzostwo Niemiec walczyły: Union Oberschöneweide (Brandenburgia), VfB Leipzig (Niemcy Środkowe), Arminia Hannover (Niemcy Północne), 1.FC Nürnberg (Niemcy Południowe), Vereinigte Breslauer Sportfreunde (Wrocław) (Niemcy Południowo-Wschodnie), VfTUR 1899 München-Gladbach (Niemcy Zachodnie) i SpVgg Fürth (obrońca tytułu).

W ćwierćfinale Titania trafiła na Arminię Hannover. Mecz odbył się 16 maja 1920 roku w Kilonii. Do przerwy szczeciński zespół przegrywał 1:0 po bramce 20-letniego Eduarda Wolpersa w 33. minucie. Titania wyrównała w 59. minucie, jednak nazwisko strzelca bramki jest nieznane. Więcej bramek w podstawowym czasie gry już nie padło, więc czterotysięczna publiczność mogła oglądać dogrywkę. Zasady dogrywki były nieco inne niż te, które znamy obecnie. Dogrywka trwała 30 minut, jednak kiedy kończyła się remisem, to mecz był kontynuowany aż do zdobycia bramki przez któryś z zespołów. Obrońca tytułu, SpVgg Fürth, zdobył ten tytuł w 1914 roku po bramce w 153. minucie finałowego meczu. Zespół ze Szczecina nie musiał grać tak długo. W 112. minucie meczu napastnik Titanii Richard Grapow zdobył bramkę na 2:1. Wynik już się nie zmienił i to szczecińska drużyna znalazła się w najlepszej czwórce niemieckich klubów.

W półfinale na szczecinian czekał trudniejszy przeciwnik. 30 maja 1920 roku Titania Stettin miała zmierzyć się w Berlinie z 1.FC Nürnberg. Przeciwnik był w doskonałej formie. Przed meczem półfinałowym jego bilans meczów w sezonie to 25 wygranych, 1 remis, 0 porażek, bramki 143:11. Dla porównania bilans Titanii to 16 wygranych, 1 remis, 1 porażka, bramki: 70:17. Szczeciński zespół przystąpił do meczu w ustawieniu 1-2-4-4 i następującym składzie: Emil Kasten – Max Henning, Otto Mallwitz – Fritz Jagow, Max Ring, Walter Silberdorf, Fritz Zilz – Erwin Ehlert, Willi Gauger, Richard Grapow, Karl Manthey. W porównaniu z meczem ćwierćfinałowym Titania dokonała jednej zmiany. W bramce Emil Kasten zastąpił Waltera Haupta. Zespół z Norymbergii objął prowadzenie w 15. minucie po bramce Heinricha Träga. W 37. minucie ten sam zawodnik podwyższył prowadzenie na 2:0. Wynik meczu w 75. Minucie ustalił Heinrich Träg, kompletując hat-tricka. Mecz przeciwko Titanii to jeden z najlepszych występów Träga w karierze. Był on znany z doskonałego przyspieszenia i mocnego uderzenia lewą nogą. W Norymbergii rozegrał 455 spotkań, ale w kadrze Niemiec zaliczył jedynie krótki epizod (6 meczów, jeden gol), ponieważ był słaby technicznie i miał problem z opanowaniem się na boisku, co często kończyło się czerwona kartką.

W drugim półfinale SpVgg Fürth wygrał z drużyną z Wrocławia 4:0, a w finale Norymberga okazała się lepsza od obrońcy tytułu wygrywając 2:0.

Znalezienie się w najlepszej czwórce w Niemczech to największy sukces szczecińskiej piłki nożnej przed drugą wojną światową. Nigdy później nie udało się to żadnej szczecińskiej drużynie. Co prawda kilka razy szczecińskie kluby awansowały do rozgrywek o mistrzostwo Niemiec, jednak nigdy nie dotarły do najlepszej czwórki. A Titania dotrwała jedynie do 1930 roku. W sezonie 1929/30 wygrała rywalizację na Pomorzu i awansowała do finałów krajowych, jednak mecz 1/8 finału przeciwko SpVgg Köln-Sülz 07, przegrany 2:4, był ostatnim w historii tego klubu. Przed sezonem 1930/31 przeprowadzono reorganizację rozgrywek. Dotychczasowy okręg Pomorze został podzielony na część wschodnią (z Kołobrzegiem i miastami znajdującymi się na wschód od niego), której kluby walczyły o awans do rozgrywek krajowych z drużynami z Gdańska i Królewca, oraz na część zachodnią ze Szczecinem, której kluby walczyły o awans do rozgrywek krajowych z zespołami z Berlina i Brandenburgii. Klub zaciągnął wysokie pożyczki, żeby pokazać się na arenie krajowej, jednak efekt był przeciwny do zamierzonego. Titania zbankrutowała, a większość osób związanych z klubem dołączyła do klubu VfL 1902 Stettin. Stadion Titanii również nie przetrwał. Znajdował się przy obecnym skrzyżowaniu ulicy Duńskiej i Wszystkich Świętych w miejscu, gdzie obecnie znajduje się przysklepowy parking.

DOŁĄCZ DO NAS NA WHATSAPP! KLIKNIJ TUTAJ!