Aktualności

Większość szczecinian wie, że Pogoń Szczecin od niedawna ma nowego trenera, Szweda. Kim jest Jens Gustafsson?

– Ciężko pracującym mężczyzną, który w Sztokholmie szczęśliwie dzieli życie z małżonką i dziewięcioletnią córeczką. Jestem kochającym mężem i ojcem. Rodzina jest dla mnie niezwykle ważna. Oprócz rodziny resztę miejsca w moim życiu wypełnia piłka nożna. Na nic innego czasu już nie wystarcza.

Z futbolem byłeś związany od dziecka. Na początku twojej piłkarskiej kariery związałeś się z klubem Helsingborgs IF, któremu sam kibicowałem, mieszkając w niedalekim Bjuv.

- No proszę, jak mieszkałeś w Bjuv, to z pewnością znasz pobliski Kågeröds BoIF. To był mój pierwszy klub, w którym grałem. W wieku 14 lat przeszedłem do Helsingborga. Początkowo grałem jako środkowy obrońca. Z czasem, w innych klubach, grywałem również na bardziej ofensywnych pozycjach.

Dość szybko zakończyłeś karierę piłkarską i postanowiłeś zostać trenerem.

– Tak, to prawda. Grałem 10 sezonów w Superettan, odpowiedniku polskiej I ligi, ale od zawsze byłem zainteresowany trenowaniem, był to więc naturalny kolejny krok w mojej przygodzie z piłką nożną. Na początku trenowałem juniorską drużynę klubu Halmstad BK. Później ich drużynę U-21, by po pół roku przejąć stery ich pierwszej drużyny, która grała wtedy w Allsvenskan - to najwyższa klasa rozgrywkowa.

Później otrzymałeś możliwość przejęcia IFK Norrköping po odejściu ze stanowiska obecnego trenera reprezentacji Szwecji - Janne Anderssona. Zaledwie parę miesięcy po tym, jak w 2015 roku klub zdobył mistrzostwo Szwecji.

– Zgadza się. To był ważny okres w mojej trenerskiej karierze. Jestem dumny z tego, że pomimo sprzedaży za granicę wielu kluczowych wtedy dla klubu piłkarzy, udało się utrzymywać wysoki sportowy poziom. Pozwoliło to również lepiej dostrzec potencjał wielu piłkarzy. Pracowaliśmy intensywnie. Drużyna była zgrana. Wszyscy sobie nawzajem pomagaliśmy. Udało się nam utrzymać dobry poziom gry oraz wysokie miejsca w czołówce tabeli. W sezonie 2016/17 wystąpiliśmy w finale Pucharu Szwecji. W 2018 roku zdobyliśmy wicemistrza Szwecji. Później przyszedł okres naszej słabszej gry. To był czas zawirowań w kierownictwie klubu, który w konsekwencji zmusił mnie, niestety, do podjęcia decyzji o odejściu. Pomimo tego spędzony tam czas wspominam bardzo dobrze.

Niespodziewanie dostałeś propozycję pracy od utytułowanego chorwackiego Hajduka Split.

– Po prostu złożyli mi propozycję, a ja ją przyjąłem z wielką przyjemnością. Byłem nią zaszczycony. Pracować dla takiego klubu w kraju, gdzie ludzie kochają tak bardzo futbol, to nie lada gratka. Po objęciu przeze mnie stanowiska trenera, oczekiwania władz Hajduka względem drużyny i mnie były ogromne. W Chorwacji liczą się tylko zwycięstwa. Kiedy udaje się wygrywać, jest się tam traktowanym bardzo serdecznie. Gorzej, jak drużynie idzie nieco gorzej. Czwarte miejsce w tabeli, niestety, nie wystarczyło i po rozegraniu 13 meczów moja przygoda z tym wielkim klubem zakończyła się.

Jednak po powrocie do Szwecji, federacja zaproponowała ci czteroletni kontrakt selekcjonera reprezentacji U-21.

– Prowadzenie reprezentacji kraju to z pewnością wielkie wyróżnienie dla każdego trenera. Praca z młodymi piłkarzami u progu ich poważnej kariery piłkarskiej to możliwość dołożenia do procesu ich rozwoju części swoich umiejętności. Jednak kilka miesięcy po objęciu tego stanowiska, pojawiła się oferta od Pogoni Szczecin.

Która wykupiła twój kontrakt ze Szwedzką Federacją Piłki Nożnej. To chyba pierwszy raz w historii szwedzkiego futbolu, kiedy coś takiego miało miejsce?

– Nie wiem, czy tak jest. Kiedy otrzymałem tę propozycję, to naprawdę trudno ją było odrzucić. Pochodziła bowiem od ludzi, których spotkałem jeszcze podczas mojej pracy w Chorwacji. To właśnie tam poznałem między innymi Darka Adamczuka, którego bardzo cenię jako byłego piłkarza i fantastycznego człowieka, jak również ciężko pracującego menedżera w naszej branży. Oferta sprawiła mi wielką satysfakcję i postanowiłem ją przyjąć. To również trenerskie wyzwanie, móc sprawdzić się w Polsce, gdzie futbol ma wielkie tradycje, które bardzo sobie cenię.

Obejmujesz drużynę, z którą przez ponad pięć lat pracował trener Kosta Runjaic. Przez ten czas trener zdołał nadać Pogoni swój niepowtarzalny styl gry, który omalże nie przyniósł klubowi pierwszego w historii tytułu mistrza Polski. Jak oceniasz pracę Runjaicia, co będziesz starał się ulepszyć w grze Dumy Pomorza?

– Niewątpliwie Kosta Runjaic to wybitny szkoleniowiec. Jestem pod ogromnym wrażeniem jego umiejętności oraz dorobku, jaki osiągnął, trenując przez te lata piłkarzy Pogoni. Drużyna uzyskała wysoką jakość gry, co potwierdza trzecie miejsce zajęte na koniec tego sezonu rozgrywek Ekstraklasy. Będę starał się, aby pod moimi skrzydłami ten zespół nie schodził poniżej tego poziomu. Wierzę, że uda się nam wspólnie z piłkarzami osiągnąć jeszcze więcej. Co można zmienić i poprawić, to ewentualnie okaże się podczas treningów. Widzę wielu dobrych piłkarzy w Pogoni, dlatego wierzę, że ciężką pracą, zaangażowaniem i dobrą atmosferą w drużynie i klubie będziemy zarówno my, jak i kibice mogli liczyć na wiele satysfakcji z naszej gry. Widzę ogromny potencjał w zespole.

CAŁĄ ROZMOWĘ MOŻESZ PRZECZYTAĆ TUTAJ!

DOŁĄCZ DO NAS NA WHATSAPP! KLIKNIJ TUTAJ!