Aktualności

W okresie jesienno-zimowym nie brakowało chętnych na zakup polskich klubów z PKO Ekstraklasy.

Z tego co mi wiadomo, to rzeczywiście była taka sytuacja. Osobiście audytowałem trzy przypadki, w każdym kontrahent był wiarygodny. To znaczy posiadał środki niezbędne do sfinalizowania transakcji, i nie były to pieniądze z niepewnego źródła, nie zachodziło podejrzenie pochodzenia środków z nielegalnych źródeł, tj. prania brudnych pieniędzy lub z działalności terrorystycznej. Pochodzenie kapitału było udokumentowane i legalne. Wiem, bo skrupulatnie to sprawdziłem. 

W grę wchodziła zmiana właścicielska w Pogoni Szczecin, Cracovii i Stali Mielec. Potwierdza pan?

Z oczywistych względów nie mogę zagłębiać się w szczegóły, bo niezależnie od podpisanych dokumentów o zachowaniu poufności byłoby to po prostu nieeleganckie wobec podmiotów, które audytowałem, ale na tym poziomie ogólności mogę potwierdzić, że chodziło właśnie o Pogoń, Stal i Cracovię. Właśnie te trzy spółki audytowałem na wniosek zagranicznego kapitału.

(…)

Dlaczego zatem akcjonariusze klubu ostatecznie nie zdecydowali się na sfinalizowanie transakcji, mimo wcześniejszego przystąpienia do rozmów?

Wariantów odpowiedzi jest kilka. Może mają asa w rękawie, to znaczy innego – niż ten, w którego imieniu działałem – inwestora? Nie mogę też jednak wykluczyć, iż nie rozpoznają trafnie skali problemów, z którymi przyjdzie im się zmierzyć już tak naprawdę od końca marca? Choć prawdopodobne również, że na przeszkodzie w zmianie właściciela stanął fakt, że posiadaczem znaczącego pakietu akcji jest Stowarzyszenie Kibiców. Bo to także problem współczesnego polskiego futbolu w wydaniu zawodowym. Istotny, choć pewnie nie największy. 

Jaki jest zatem ten kluczowy?

Myślenie rodem z PRL – że nawet w przypadku finansowej katastrofy, jakoś to będzie. To znaczy znajdzie się podmiot zewnętrzny, na przykład samorząd, który zasypie dziurę finansową.

To wręcz patologiczne, że z 18 klubów ekstraklasy jakimikolwiek urealnionym obrotem finansowym spółki akcyjnej, w formie której funkcjonują kluby piłkarskie w ostatnich latach mogły pochwalić się zaledwie 4.

W Pogoni już od jakiegoś czasu sposobem na zażegnanie kłopotów finansowych były zewnętrzne pożyczki, podnoszenie kapitału zakładowego, ewentualnie wyciąganie ręki do samorządu. Co na przykład w Hiszpanii jest zupełnie zabronione. Dodatkowo, w poprzednim sezonie podjęto zupełnie nieuzasadnione, ogromne ryzyko związane z oparciem budżetu o zdarzenia przyszłe, jakim były sukcesy sportowe. Jak się okazało – niedoszłe. Co oczywiście było zachowaniem nierozsądnym i zupełnie nielogicznym, używając najdelikatniejszych określeń. Trzeba oddać, że Pogoń na trwałe awansowała do ścisłej ligowej czołówki, ale zrobiła to na kredyt. I to wysokooprocentowany. 

To prawda, że na przykład trener Jens Gustaffson mógł liczyć na miesięczne uposażenie w wysokości 60 tysięcy euro?

Proszę mnie zwolnić z odpowiedzi na to pytanie. Jak już wspomniałem – obowiązują mnie pewne reguły gry, nie podzielam zdania pana Persa z Kanady, który – już po moim audycie – negocjował nabycie akcji Pogoni, że dysponując ekskluzywną wiedzą można się nią swobodnie posługiwać w przestrzeni publicznej.

Jaka zatem przyszłość czeka Pogoń?

Jeśli szybko nie zmieni właściciela i ponownie nie zostanie dokapitalizowana, to obawiam się, że klub ze Szczecina nie uniknie zapaści. Być może nawet głębokiej, bo wszystkie rezerwy nie tylko obecnych akcjonariuszy – ale i kapitału otwartego na futbol w całym regionie Pomorza Zachodniego – już zostały wykorzystane. Mówiąc wprost: Pogoń tak naprawdę po zakończeniu poprzedniego sezonu, a więc stan się pogłębia z miesiąca na miesiąc – znalazła się nad przepaścią. W kryzysowej sytuacji była nawet zarządzana zręcznie w minionych miesiącach, ale w moim odczuciu także w tym aspekcie doszła już do ściany.

CAŁĄ ROZMOWĘ MOŻESZ PRZECZYTAĆ TUTAJ!

DOŁĄCZ DO NAS NA WHATSAPP! KLIKNIJ TUTAJ!